[go to Japan the series #8] ดำรงชีวิตในชุดยูกะตะ 1 วัน นั้นลำเค็ญ

มาถึงแดนปลาดิบทั้งที ถ้าไม่ได้ใส่ยูกาตะท่ามกลางซากุระผลิบาน
เรียกได้ว่ายังไม่ได้มาถึงประเทศญี่ปุ่น(ในมโนส่วนตัว)เป็นแน่แท้
พอได้ใส่ๆ พันๆ ทำผม ใส่รองเท้าหนีบ ลองใช้ชีวิตในเมืองใหญ่
ที่ยังต้องขึ้นลงบันได ขึ้นรถไฟใต้ดิน เดินห้าง เดินข้างถนน
ได้เห็นหลายๆอย่างที่ไม่อาจเห็นได้ในชุดธรรมดาทั่วไป อย่างเช่น

คนมองแปลกๆ

ตามปกติทั้งวันจะเห็นคนที่ใส่ชุดกิมิโนไม่ก็ยูกาตะแค่1-2คนเท่านั้น

ไม่แปลกอะไรที่คนจะมองแปลกๆ เป็นคนต่างด้าวใส่ยูกาตะ

คงเหมือนฝรั่งใส่ชุดไทยจัดเต็มเดินสยาม ยังไงยังงั้น!!!

ต้องนั่งเรียบร้อย เรียบร๊อย เรียบร้อย

จะนั่ง จะเดิน จะยืน ควรอยู่ในกิริยาสำรวมที่สุด

แม้มั่นใจว่าจะไม่โป๊เพราะมีแลกกิ้งข้างในกับเสื้อ

แต่จะโดนสายตาคนญี่ปุ่นมองแปลกๆได้

ขนาดนั่งชิลๆโดนเซนเซ(อาจารย์)เตือนเลย 

หุบๆหน่อยเฮ้ย !!!!!!!!!!

เหมือนถกผ้าถุงตลอดเวลา

ด้วยชุดยูกาตะยาวถึงข้อเท้า และมัดแน่น ก้าวสั้น 

เลยเดินค่อนข้างลำบาก แถมบันไดก็เยอะจริงอะไรจริง

ช่วงเวลาเร่งรีบ(ตลอดเวลา) เลยต้องจับผ้าตกสูงไม่อายฟ้าดิน

ประหนึ่งถกผ้าถุงตลอดเวลา ซึ่งก็นะ ไม่เรียบร้อยเลย

แต่ทำไงได้ เดี๋ยวสะดุดชายกระโปรง ล้มสามตลบ

ไม่คุ้มอย่างแรง!!!!!!!!!

เย็น(เตร็ก เจ้าของเดียวกับโทนาฟฟฟ)

อากาศมันช่างเหน็บหนาว ขนาดใส่เสื้อปกติต้องใส่เสื้อหนาว

พันผ้าพันคอ ใส่กางเกงขายาว ใส่รองเท้าผ้าใบ ก็ยังหนาว

ยูกาตะผ้าบางนิดเดียว ถ้าใส่เสื้อหนาวตัวใหญ่บวมชัวร์ เลยไม่ใส่ดีกว่า

ชัดเลย ลมหนาวพัดมา บรื๋อออออออออ !!!!!!

มัดแน่นอก อย่ายกออก

รัดให้แน่น รัดให้เป๊ะ รัดให้สุด อย่าให้หลุด

รู้สึกหุ่นดี หลังตรงขึ้น แน๊นแน่น !!!!

ก้าวสั้น เท่านั้นที่ครองโลก

ชุดรัดแน่นกลัวโป๊ แน่นจนเหมือนกระโปรงสอบยาว

เลยเดินก้าวสั้นๆ กระเตาะกระแตะ อัตโนมัติ

แลดูสุภาพขึ้นสามเสตป นึกถึงหนังบางเรื่อง

ถึงจะรีบยังไง ก็ก้าวได้แค่นี้ ก๊อกๆๆๆ

เป็นกุลสตรีศรีเจแปน 80% !!!!

เจ็บนิ้วอีกนานนนนน

รองเท้าสวยๆ ดูเหมือนจะสบาย แต่ที่จริงแล้ว

เจ็บตรงง่ามนิ้วมากหลาย ตายๆๆๆ

อยู่มหานครแห่งการเดิน จะสวยต้องอดทน

ฮึบๆๆๆ!!!!!!!!!!!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

แช่น้ำอุ่นๆแป๊บ